İstanbul Teknik Üniversitesi Mimarlık Fakültesi Binası olarak kullanılan Taşkışla, İstanbul’un 19.yy’a tarihlenen önemli yapılarındandır. Kâgir bir yapı olarak inşa edilen Taşkışla, yapımının ardından farklı işlevlerle kullanılmıştır. 1983 yılında I. Derecede Korunması Gereken Kültür Varlığı olarak tescil edilen yapı, İTÜ Mimarlık Fakültesi binası olarak hem İTÜ kurum tarihinde hem de kent belleğinde önemli bir yere sahiptir. Önemli mimarlar tarafından farklı dönemlerde üretilen dönem eklerine sahip Taşkışla’nın günümüzde bir bütün olarak ve sağlıklı biçimde değerlendirilebilmesi için güncel bir analitik rölövesinin oluşturulması önem kazanmıştır. Bu araştırma, Taşkışla binasının kapsamlı ve bütüncül tespitlerine yönelik planlanan ilk çalışmadır. Araştırmanın tamamlanması ile öncelikle anıtsal yapının üç boyutlu tarama verileri elde edilmiş olacaktır. Bu veriler, yapının bir doğal afet karşısında yaşayabileceği kayıp ve riskler açısından önemlidir. Araştırmanın çıktısı olan mimari çizimler, rapor ve fotoğraf albümü, 3B mesh model ve fotogerçekçi model ileride yapının mekânsal değişiklikleri ve onarımları için verilecek kararların hızlı ve doğru olarak belirlenmesini sağlayacak, kültür varlığı olan yapıda gerçekleşecek bu tür uygulamalar için gereklilikler sağlanmış olacaktır.

Kentsel dönüşüm çağımızın en etkili ve önemli konularından biridir Dünyanın her köşesinde uygulamakta olan kentsel dönüşüm projeleri genel olarak alanda yaşayan insanların hayatını etkilemektedir Bazı projeler geniş bir araştırma ve incelemenin ardından uygulanmaları nedeni ile sakinlerin hayatının bütün boyutlarını kapsamakta bazıları ise başarılı olamamaktadır Mekansal ve sosyal ve kimlik olarak iki bölümde incelenebilen kimlik konusu dönüşüm sürecinde dikkate alınmaması sebebi ile süreçten en fazla etkilenen ve hasar goren hususların başında gelmektedir Günümüzde dönüşen kentsel alanlarda yaşayan düşük ve orta gelirli hanehalkı büyük bir kimlik problemine doğru sürüklenmektedir Çalışmada kentsel dönüşüm süreci ve kimlik konusunu etkileyen ve değiştiren unsurlar incelenecektir

12 milyon nüfuslu İstanbul metropol alanının, 600.000'den fazla mağdurun evsiz kalmasına neden olacak bir veya daha fazla deprem riski altında olduğu kabul edilmektedir. Afet öncesi dönemdeki hazırlıklar kapsamında, geçici “evsizlik” durumunun üstesinden gelmek için afet sonrası geçici barınma sistemi geliştirmeyi amaçlayan “MobARCH” araştırma projesi başlatılmıştır. Proje geçici bir barınma ünitesinin tasarımı ve uygulamasına odaklanmaktadır. Geçici barınma ünitesinin tasarımında ana hedefler; olağanüstü durumlarda kullanıcı ihtiyaçlarının dikkate alınması, ünitenin geçici ve çoklu kullanımı, tüm aşamalarda minimum olumsuz çevresel etkinin sağlanması olarak sıralanabilir. Bu özel duruma uygun bir tasarım süreci uygulanması amaçlanmıştır. Geçici barınma biriminin tasarım süreci temel olarak üç alt süreçten oluşmaktadır; tasarım hedeflerinin belirlenmesi, tasarım kriterlerinin geliştirilmesi ve “nihai” tasarım. Tasarım sürecinin çıktısı olarak; ünitenin projesi ve imalatı yapılan prototip de sunulmuştur.